Ziołolecznictwo

Ziołolecznictwo jest dziedziną znaną (i rozwijającą się od tysiącleci). Początki zwalczania dolegliwości za pomocą ziół sięgają starożytnego Egiptu. Początkowo ziołolecznictwem zajmowali się kapłani, używając nie tylko ziół,ale też innych roślin, takich jak tatarak, mak, aloes czy mirra.

W Europie ziołolecznictwo zaczęło się rozwijać za sprawą Greków (wzorujących się poniekąd na Egipcjanach) – i w tym wypadku również było związane z kultem religijnym. Dopiero z czasem jego charakter zaczął stawać się bardziej świecki, choć tradycja powiązania fitoterapii z ośrodkami kultu (zwłaszcza klasztorami) trwała również w Wiekach Średnich, i Renesansie rozwijając się za sprawą odkryć Paracelsusa. Opracował on m.in. metody przetwarzania roślinnych surowców oraz wydobywania z nich esencji leczniczej.. Potem na wiele lat dyscyplinę traktowano jako kuriozum, do ponownego docenienia ziołolecznictwa doszło w wieku XX. Współcześnie leczenie ziołami (oraz innymi preparatami pochodzenia roślinnego) jest związane z tradycją, ale też pełnymi garściami czerpie z nauki. Istnieje nawet dział farmacji – farmakognozja – który zajmuje się substancjami roślinnymi wykorzystywanymi jako leki. Ważnym elementem ziołolecznictwa jest nie tylko stosowanie tych preparatów na codzień, w terapii oraz profilaktyce, ale także poszukiwanie nowych środków leczniczych oraz nowych sposobów na wykorzystanie już znanych roślin. Leczenie ziołami może stanowić doskonały pomysł na uzupełnienie terapii konwencjonalnej. Bywa również pomocne przy niezbyt cięzkich schorzeniach. Odpowiednio użyte może pomóc w przewlekłych chorobach, korzystnie oddziaływać na układ odpornościowy a także zwalczać dolegliwości oddechowe, moczowo-płciowe, związane z zaburzeniami snu, dermatologiczne(o niezbyt ostrym przebiegu). W terapii ziołami warto skupić się na profilaktycznych działaniach, bo preparaty takie jak napary, odwary, nalewki, łagodne ziołowe tabletki, kompresy, maski ziołowe, kremy czy inne można stosować na co dzień, bez większych lęków o skutki uboczne. Oczywiście we wszystkim wskazany jest umiar oraz dostosowanie rodzaju terapii do rodzaju schorzenia.